കവിതക്കറ

കവിതക്കറ

എന്തു കൊണ്ടീ ചില്ലയിൽ പൂത്തില്ല
നല്ല സുന്തര കോമള പുഷ്പങ്ങൾ
രാവിൽ ഞാനെൻ സ്വപ്ന പ്രകാശത്താൽ
മെല്ലെ പൂക്കുന്ന പൂക്കളെക്കണ്ടുവോ
ഗന്ധസൗര്യഭ്യവും ചിന്തിയ കാന്തിയും
കുഞ്ഞുപൂവിന്റെ നിഷ്കളങ്കത്വവും
കണ്ടു ഞാൻ ഇന്നലെ എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിൽ
മിന്നിമായുന്നുവോ മായയോ മോഹമോ

ഇല്ല മുളളില്ല സാധുവാം ചില്ലയിൽ
പണ്ടു ചൊല്ലിയ കവിതക്കറ മാത്രം
കവിതക്കറയതിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ചിടും
നിസ്വാർത്ഥ നശ്വര സ്വപ്നധൂളികൾ
പോയ വേനലത് കോറിയ പാടുകൾ
ലാളിച്ച മഞ്ഞുതുള്ളിയോ മാഞ്ഞുപോയ്
പാടുകൾ കറകൾ പിന്നെയീ മോഹങ്ങൾ
എന്തിനോ വീണ്ടും വെറുതെ ചിരിക്കുന്നു

ചത്ത പൂവിന്റെ ഒട്ടുന്ന തേനില്ല
പൂക്കാത്ത മൊട്ടിന്റെ പൊള്ളുന്ന നോവില്ല
ഓണത്തിന്നാടിയ ഊഞ്ഞാലിൻ സ്മാരകം
ആഴത്തിലാർന്ന രണ്ടു മുറിപ്പാട്
കൊക്കിന്റെ കാഠിന്യം കാണിച്ച് നോവിച്ചും
ഇണചേർന്നും കാഷ്ടിച്ചുമെങ്ങോ പോയവർ
എങ്കിലും വീണ്ടുമാ ചില്ല ചിരിക്കുന്നു
പൊള്ളുന്ന വെയിലിലും പൂക്കുന്നു സ്വപ്നങ്ങൾ

പൂക്കാത്ത മോഹങ്ങൾ കവിതയായ് വിരിയുമോ
വിണ്ടുകീറുന്ന വരികളിൽ ചോര ചുനക്കുമോ
വാക്കുകൾ ഇലകളായ് ആടുന്ന കാറ്റിലായ്
കവിതയുടെ ഈണം കേൾക്കാതെ പോകയോ
കവിതയത് പേറുന്ന ചില്ലയുടെ മാറിലായ്
ഒട്ടിപ്പിടിച്ച കറമാത്രം ബാക്കിയായ്

ഇന്നുമീ വീഥിയിൽ ചില്ലയാം കൈനീട്ടി
നിൽക്കുന്നു ഞാനാം പൂക്കാത്ത പൂമരം
എന്റെ ചില്ലയിൽ പൂക്കണ്ട ആ പൂക്കൾ
എന്റെ കവിതയാണെന്റെ ചെമ്പൂമൊട്ട്
നിന്റെ വണ്ടുകൾ തേടുന്ന തേനല്ല
നീറുന്ന ചെഞ്ചോരയാണതിൻ നെഞ്ചത്ത്
എന്റെ കവിതകൾ പൂത്തില്ലയെങ്കിലും
പറ്റിപ്പിടിച്ചിടും കറയായ് എൻ ചില്ലയിൽ