പ്രേതം

പണ്ടെനിക്ക് കൂട്ടായി ഒരു നിഴലെങ്കിലുമുണ്ടായിരുന്നു

പണ്ടു വീശിയ കാറ്റിന്റെ വിരലുകൾ കുളിരേകിയിരുന്നു

പണ്ടത്തെ പൂവിന്റെ ഗന്ധത്തിൽ ഓർമ്മകൾ പൂത്തിരുന്നു

പണ്ടാ മഴത്തുള്ളികൾ കൺചിമ്മി പ്രണയത്തിന്റെ വർണ്ണങ്ങൾ തെളിച്ചിരുന്നു

വെറുതെ പ്രേതമായ് എല്ലാം ത്വജിച്ച് അലയുമ്പോഴും

ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ ശുന്യതയിൽ കൂരിരുട്ടിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴും

നഷ്ടസ്വർഗ്ഗത്തിലെ കൊച്ചു പൂന്തോട്ടത്തിൽ,

ഇഷ്ടമുള്ളതൊക്കെയും ഓർക്കാതെ ഓർക്കുമ്പോഴും

ഓർമ്മയില്ലെങ്കിലും മറവിയുമില്ലിന്നെനിക്ക്

എന്റെ കാൽപ്പാടുകൾ നോക്കി കാലത്തിന്റെ എതിരെ അലയുന്നു

വന്നവഴികളത്രയും തിരികെ നടക്കുമ്പോഴും

എന്റെ ചിരിയും കരച്ചിലും നോവും നിഴലും

തിരിച്ചുകിട്ടിയെങ്കിലെന്നറിയാതെ ആശിച്ചുപോകുന്നു